DelcyMorelos

Η Delcy Morelos γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κόρδοβα, μια πολιτεία της Κολομβίας που επηρεάζεται τακτικά από την παραστρατιωτική βία. Το έργο της διερευνά την υποταγή, την εκμετάλλευση, την καταπίεση, τη βαρβαρότητα και την περιφρόνηση μεταξύ των ανθρώπων και τη σχέση τους με τη φύση γενικότερα.

Ξεκίνησε την καλλιτεχνική της καριέρα ως ζωγράφος, οπότε και επικεντρώθηκε στη χρήση κόκκινων χρωστικών που εφαρμόζονται στο χαρτί. Για αυτήν το κόκκινο σημαίνει τόσο το αίμα μας όσο και τη φυσική ενέργεια ενός ποταμού που ρέει. Στην πρώιμη δουλειά της, η χρωστική ουσία χρησιμοποιείται για να μιλήσει για την ιστορία της βίας της πατρίδας της Κολομβίας.

Ωστόσο με την πάροδο του χρόνου, οι πίνακές της μετακινήθηκαν από τα κόκκινα σε γήινους τόνους και αργότερα, σε καθηλωτικές εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας που δημιουργήθηκαν από τη γη. Η σχέση της με τη γη και την κεραμική είναι βαθιά. «Είμαστε η ίδια ουσία, μόνο που τα κεραμικά έχουν πολύ λιγότερο νερό από εμάς. Ο πηλός και τα κεραμικά είναι τόσο αρχαία τεχνική, και το υλικό είναι τόσο άφθονο όσο και εκφραστικό. Η γη είναι και η σκηνή και οι πρωταγωνιστές των μύθων, της ιστορίας, της καταγωγής και του παρόντος».

Έχει συμμετάσχει σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε μουσεία, σαλόνια και γκαλερί τόσο στην Κολομβία όσο και σε πόλεις του εξωτερικού. Η Delcy Morelos ζει και εργάζεται στην Μπογκοτά της Κολομβίας.

Στην Biennale Βενετίας 2022 παρουσίασε μια εγκατάσταση μεγάλης κλίμακας με ένα λαβύρινθο χτισμένο από τη γη. Η εγκατάσταση ονομάζεται Επίγειος Παράδεισος και είναι εμπνευσμένη από τα τελετουργικά των Άνδεων προς τιμήν της Πατσαμάμα (Μητέρα Γη) και έχει  χτιστεί ακολουθώντας την ίδια αρχαία τεχνική που χρησιμοποιήθηκε για τα πλίθινα σπίτια των αυτόχθονων.

Το χώμα υψώνεται πάνω από το έδαφος και μάζες γης περιβάλλουν το σώμα του θεατή. Οι επισκέπτες μπορούν να μυρίσουν το άρωμα της γης αναμεμειγμένο με σανό, αλεύρι μανιόκας, (ξυλώδης θάμνος που αντέχει σε δύσκολες συνθήκες) σκόνη κακάο, καφέ και μπαχαρικά όπως γαρύφαλλο και κανέλα, ενώ αισθάνονται την υγρασία, τη θερμοκρασία, την υφή και το σκοτάδι του εδάφους.

Με αυτό το καθηλωτικό έργο η Morelos αντιλαμβάνεται τη Γη ως ζωντανό ον ένα μυστικό ιερό χώρο άξιο σεβασμού και περισυλλογής που τυλίγει τον θεατή και του προσφέρει μια συνάντηση με τη φύση και μεταφέρει την ιδέα ότι η φύση δεν είναι κάτι αδρανές στο οποίο έχουμε πρόσβαση και ελέγχουμε κατά τη θέλησή μας από μια εξωτερική θέση, αλλά ότι είμαστε γήινα όντα- γινόμαστε, ζούμε, πεθαίνουμε και αποσυντιθέμεθα στη γη.