Γιάννης Γαϊτης

Ο Γιάννης Γαϊτης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 4 Μαρτίου το 1923, με καταγωγή από την Τήνο. Φοίτησε στην ΑΣΚΤ και το1954 αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ecole des Beaux Arts και την  Academie De la Grande Chaumiere του Παρισιού. Μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στο Παρίσι και στην Αθήνα και δουλεύει και στις δύο πόλεις, ενώ το 1967 σύστησε στο κοινό τα διάσημα πλέον ανθρωπάκια του. Είναι επηρεασμένος από τη σχολή του κυβισμού, του ρεαλισμού αλλά και του εξπρεσιονισμού. Από το 1970 και μετά τα έργα του έχουν σχέση σχεδόν αποκλειστικά και μόνο με τα ανθρωπάκια του. Ειδικά μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’70 όπου τα ανθρωπάκια πολλαπλασιάστηκαν σε αριθμό επιχειρεί να θίξει τη λογική της μάζας καθώς και την καταπίεση της προσωπικότητας του ανθρώπου. Τα έργα του έχουν παρουσιαστεί σε δεκάδες εκθέσεις στο εξωτερικό και εσωτερικό.

Τα έργα του

Η τέχνη του Γιάννη Γαϊτη συνδυάζει τη συγκρατημένη αφαίρεση και τη γεωμετρική συμμετρία για να δημιουργήσει αφηγηματικές αναπαραστάσεις με ανθρώπινα τοπία. Ο μαζικοποιημένος κόσμος με την απόλυτη επιβολή και κυριαρχία της ποσότητας αντικατοπτρίζει το χαρακτήρα της μεταπολεμικής μαζικής κοινωνίας.

Η ειρωνική διάθεση του καλλιτέχνη μεταπλάθεται σε κριτική ματιά απέναντι στη «βιομηχανία» της συνήθειας και της επανάληψης, καθώς μας δίνει, όπως πολύ σωστά σημειώνει ο Χρύσανθος Χρήστου, «έναν κόσμο χωρίς πρόσωπα, σε ένα χώρο που μας συνθλίβει και με τον άνθρωπο να φαίνεται ανήμπορος να δαμάσει δυνάμεις που έφερε κοντά του».

Πρωταγωνιστές του τα πλήθη των αντιπροσωπευτικών, τυποποιημένων «ανθρώπων» με το «κενό» ή ανέκφραστο πρόσωπο, συσσωρευόμενα μέσα σε κόσμους ασφυκτικούς να απεικονίζουν την ισοπεδωτική κοινωνία της ομοιομορφίας και της κατανάλωσης που εγκλωβίζει τον άνθρωπο στην «ερημιά του πλήθους» και στην απραξία μιας αδιαφοροποίητης ρουτίνας, όπου «τα ανθρωπάκια» φαίνεται να υπάρχουν, όπως τα τακτοποιημένα αντικείμενα στα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Το έργο του μόνο φαινομενικά είναι pop (popular). Στην πραγματικότητα απομυθοποιεί με τρόπο καυστικό και ειρωνικό την καταναλωτική κοινωνία και γελοιογραφεί τις λειτουργίες, τους θεσμούς και τα σύμβολά της.