Gianna in Artland

Βλάσης Κανιάρης

Ο Βλάσης Κανιάρης είναι ένας εικαστικός με ξεχωριστή θέση στην τέχνη της Ελλάδας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μέσα από το έργο του, εξερεύνησε την κοινωνικοπολιτική ιστορία από τη δεκαετία του 50 και έπειτα, προσφέροντας την προσωπική του ανάγνωση πάνω στα γεγονότα και τις καταστάσεις που διαμόρφωσαν την κοινωνία που έχουμε γνωρίσει.

Aυτό σημαίνει ότι το έργο του επικεντρώνεται σε μια συγκεκριμένη προσέγγιση, που ακολούθησαν οι καλλιτέχνες το 20ό αιώνα: στην πολιτική τέχνη.

«Ο σκοπός μου είναι να καθορίσω, χρησιμοποιώντας επιστημονικά δεδομένα, τα προβλήματα, τις συνθήκες, τους λόγους, τις προοπτικές, ενός κόσμου που λόγω του πλήθους του είναι σαν μια χώρα της Ευρώπης. Το οδηγητικό νήμα ήταν να χρησιμοποιήσω μια ομάδα ανθρώπων, αρχίζοντας από την χώρα της καταγωγής τους, ακολουθώντας τους σε συνέχεια στην νέα χώρα όπου πήγαιναν να εργαστούν, με ότι αυτό το πρόβλημα εμπεριέχει σαν πραγματικότητες, όνειρα, συνθήκες και ενδεχομένως προοπτικές.»

Αυτός ο τόσο σημαντικός καλλιτέχνης της ευρωπαϊκής πρωτοπορίας, του οποίου κάθε καλλιτεχνική χειρονομία καταγραφόταν ως σημαντικό εικαστικό γεγονός, ξεκίνησε από την ΑΣΚΤ για να διαγράψει μια πορεία κατά την οποία συνομίλησε με τα κινήματα της εποχής του και παράλληλα με τους μεγάλους της γενιάς του όσο λίγοι Έλληνες.

Γεννημένος το 1928 στην Αθήνα βίωσε ήδη από πολύ μικρή ηλικία τον κοινωνικό αναβρασμό του Μεσοπολέμου, τη βαρβαρότητα του Β Παγκοσμίου Πολέμου ως έφηβος και τον σπαρακτικό εμφύλιο ως νέος. Η διαδρομή αυτή έπλασε τόσο τον χαρακτήρα του όσο και τη μετέπειτα καλλιτεχνική του πορεία, καθώς αποτέλεσε έναυσμα για την έντονη πολιτικοποίηση του έργου. Στον κόσμο της τέχνης εισήχθη το 1950, όταν παράτησε τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή Αθηνών για να φοιτήσει στην ΑΣΚΤ. Μετά την αποφοίτηση του το 1955, θα ταξιδέψει και θα ζήσει για 10 χρόνια στην Ευρώπη, αρχικά στην Ρώμη και μετά στο Παρίσι. Η επιστροφή του στην Ελλάδα το 1966 θα είναι ολιγόχρονη, καθώς η συμμετοχή του στην αντιδικτακτορική δράση θα τον αναγκάσει να επιστρέψει αρχικά στην Γαλλία και από εκεί στο Βερολίνο όπου θα εργαστεί ως το 1975. Από το 1976 και έπειτα, θα ζήσει μόνιμα στην Ελλάδα, θα εκλεχτεί καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και θα αναπτύξει το έργο με το οποίο αναγνωρίστηκε διεθνώς.